Glen Powell သည် The Running Man တွင် အားကုန်ခမ်းနေသည်။

(SeaPRwire) –   စိတ်ကူးယဉ်ဆန်တဲ့ ရုပ်ရှင်အများစုမှာ ထူးခြားတဲ့အရာတစ်ခုရှိပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့အားလုံးဟာ လက်ရှိကမ္ဘာကြီးမှာ ဆိုးရွားတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေနဲ့ အတွေးအခေါ်တွေကို ထောက်ပြနိုင်ပြီး အရာတွေဟာ ပိုဆိုးလာတော့မယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်အောင် လုပ်နိုင်ပါတယ်—ဒါက လွယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးသူတစ်ယောက်က သူတို့ရဲ့ အဆိုးရွားဆုံးအမြင်ကို ပိတ်ကားပေါ်တင်တဲ့အခါ ဒီကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အနာဂတ်အလားအလာတွေကို ကျွန်တော်တို့ဟာ လျစ်လျူရှုထားနိုင်တယ်လို့ ဟန်ဆောင်သင့်ပါတယ်။ အာဏာရှင်အစိုးရက ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ reality TV ရှိုးတွေကို ကမကထပြုပြီး အဲဒီမှာ စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့ လူပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သူတို့ရဲ့ အခြေခံဆေးကုသစရိတ်တွေကို ပေးဖို့ ငွေအတွက် ယှဉ်ပြိုင်ရတာလား။ အဲဒါက တော်တော်ဆိုးတယ်လို့ ထင်ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ၂၀၂၅ မှာ အဲဒါဟာ အလှမ်းဝေးလွန်းတာမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီလိုအယူအဆပေါ်မှာ တည်ဆောက်ထားတဲ့ action thriller တိုင်းဟာ စက်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ကောင်းမွန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။

Edgar Wright ရိုက်ကူးပြီး ၁၉၈၂ ခုနှစ်ထုတ် ဝတ္ထုကို အခြေခံထားတဲ့ The Running Man ဟာ မှောင်မိုက်ပါတယ်။ ဒါဟာ ရောင်စုံအလွန်အကျွံလွန်းပြီး ဟိုတစ်ကွက်၊ ဒီတစ်ကွက်ရယ်မောဖို့ ဖမ်းဆုပ်ထားပေမယ့် ရယ်စရာဟာ သုညနီးပါးရှိပါတယ်။ Glen Powell က အနာဂတ်ဆိုးကျိုးကပ်ဆိုက်နေတဲ့ ခေတ်ပျက်ကမ္ဘာမှာ သူ့မိသားစုကို ထိန်းသိမ်းဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ရိုးသားတဲ့ အလုပ်သမားတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Ben Richards အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ထားပါတယ်။ သူ့ရဲ့ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ စက်ရုံအလုပ်ကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတယ်—သူဟာ သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေအတွက် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံခဲ့တဲ့အရာတစ်ခုကို ရည်ညွှန်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ဒေါသကို မထိန်းနိုင်တဲ့ပြဿနာလည်းရှိပါတယ်—နောက်ပြီး သူ့ရဲ့ကလေးလေးက အရမ်းနေမကောင်းဖြစ်နေပါတယ်။ သူ့ဇနီး Sheila (Jayme Lawson) က ညစ်ပတ်တဲ့ သူဌေးတွေအတွက် ညစ်ညမ်းတဲ့ကလပ်မှာ အလုပ်ချိန်ကြာမြင့်စွာ စားပွဲထိုးအဖြစ်လုပ်ကိုင်နေပြီး အဲဒါက သူတို့ငွေရှာနိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသောနေရာဖြစ်ပေမယ့် သူတို့မှာ သမီးလေးကို ကယ်တင်နိုင်မယ့် “ အစစ်အမှန်” ဆေးဝါးတွေကို ဝယ်ယူဖို့ လုံလောက်တဲ့ငွေမရှိပါဘူး။ ဒီကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အနာဂတ်ကမ္ဘာမှာ အသုံးမဝင်တဲ့၊ အတုအယောင်ဆေးတွေပဲ ဆင်းရဲသားတွေအတွက်ရရှိနိုင်ပြီး ကျန်တဲ့အရာအားလုံးဟာ လက်လှမ်းမမီနိုင်ပါဘူး။

Ben ဟာ ရွေးချယ်စရာမရှိတော့တာကြောင့် အစိုးရက ကမကထပြုတဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ ဂိမ်းရှိုးတွေထဲက တစ်ခုကို စမ်းကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ။ သူဟာ ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းပြီး ဒေါသထွက်လွယ်တာကြောင့် အန္တရာယ်အရှိဆုံး ဂိမ်းရှိုးတစ်ခုမှာ နေရာတစ်ခုရရှိခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါက The Running Man လို့ခေါ်တဲ့ နောက်ဆုံးအထိ တိုက်ခိုက်ရတဲ့ မာရသွန်ပြိုင်ပွဲတစ်ခုဖြစ်ပြီး ယှဉ်ပြိုင်သူသုံးဦးဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ကြမ်းတမ်းပြီး တန်ဖိုးမရှိတဲ့ ရန်သူတွေအဖြစ် ပရိသတ်ကို တင်ဆက်ကာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ ငှားရမ်းထားတဲ့ မုဆိုးအုပ်စုကို ရှောင်ရှားဖို့ ကမ္ဘာထဲကို စေလွှတ်ခံရပါတယ်။ ပရိသတ်ပါဝင်မှုအရာတစ်ခုလည်းရှိပါတယ်- ကြည့်ရှုသူတွေကို တောထဲမှာ ယှဉ်ပြိုင်သူတွေကို ရှာဖွေပြီး အာဏာပိုင်တွေကို အသိပေးဖို့ တိုက်တွန်းပါတယ်။ (“ Record-Report-Reward” ဆိုတာ ရှိုးရဲ့ ကြွေးကြော်သံတွေထဲကတစ်ခုပါ။) Ben ဟာ ရက်ပေါင်း ၃၀ ကြာ မုဆိုးတွေကို ရှောင်ရှားနိုင်ရင် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုရဲ့ ထိပ်ဆုံး ၁ ရာခိုင်နှုန်းထဲကို သူ့ကို ပစ်တင်ပေးနိုင်လောက်တဲ့ “ new dollars” အပုံကြီးကို သူရရှိမှာဖြစ်တယ်လို့ ဒီဖျော်ဖြေရေးလုပ်ငန်းရဲ့ ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် Josh Brolin ရဲ့ ဝါးလုံးရှည် Dan Killian က ယုံကြည်ပါတယ်။ Ben ရဲ့ ပူပြင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အတူ ပူပြင်းတဲ့ စိတ်ထားကလည်း ကောင်းမွန်တဲ့ ရုပ်မြင်သံကြားအတွက် ဖြစ်စေမှာသေချာတယ်လို့ဆိုပါတယ်။

Ben ဟာ လမ်းကြောင်းလွဲမှားနေတာသေချာပါတယ်၊ ဂိမ်းကို လိမ်လည်ထားပြီး သူအနိုင်ရနိုင်မယ်လို့ သူထင်နေပါတယ်။ Powell က Ben ရဲ့ ဇွဲလုံ့လကို အားကောင်းတဲ့ အမူအရာတွေနဲ့ ဖော်ပြနေပါတယ်- သူက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး မျက်စိမှေးထားတယ်၊ သူ့မေးစေ့ကို အဲဒီအတိုင်း ထိုးထွက်ထားတယ်။ သူငယ်ချင်းဟောင်းတစ်ဦး (ကမ္ဘာကြီးကို ငြီးငွေ့နေတဲ့ William H. Macy) ဆီ သွားရောက်လည်ပတ်ပြီး ခေတ်မီဆန်းပြားတဲ့ ဟန်ဆောင်မှုတွေကို ရယူပြီးတဲ့နောက်မှာ နာမည်ပျောက်ဖို့ ကြိုးစားပါတယ်၊ ပထမဆုံး New York City မှာ၊ ပြီးတော့ Boston မှာ၊ နောက်ဆုံး Maine ကျေးလက်ဒေသမှာ။ The Running Man ရဲ့ တောက်ပထူးချွန်တဲ့ အိမ်ရှင် (Colman Domingo) ကနေ သူ့ကားကို အမိန့်ပေးဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ရေနွေးငွေ့ပျံနေတဲ့ အမျိုးသမီးငယ် (Emilia Jones) အထိ၊ ရှိုးရဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ဆုံး မုဆိုး (Lee Pace က ဆန့်နိုင်တဲ့ ခါကီမျက်နှာဖုံးနဲ့) အထိ လူတိုင်းက သူ့ကို လဲကျတာကို မြင်ချင်ကြပါတယ်။ Ben က အများကြီးပြေးတယ်။ သူက မျက်မှောင်ကြုတ်တယ်။ သူက ထပ်ပြေးတယ်။ ရှုပ်ပွနေတဲ့ အတားအဆီးတွေနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ လှုပ်ရှားမှုက ပင်ပန်းတဲ့ပုံစံနဲ့ ကာတွန်းဆန်ပါတယ်။

The Running Man ဟာ တစ်ခုခုကို ဆိုလိုနေတုန်းမှာတောင် ပျော်စရာ ဖြစ်သင့်တဲ့ ရုပ်ပုံတွေထဲက တစ်ခုပါ။ ဒါဟာ မိသားစုရဲ့အရေးပါမှုအကြောင်းဖြစ်ပေမယ့် စိတ်ခံစားမှုအရှိဆုံးနည်းလမ်းနဲ့သာဖြစ်ပါတယ်။ (Ben ရဲ့ဇနီးနဲ့ သမီးကို အစပိုင်းမှာ အတိုချုပ်မိတ်ဆက်ပေးပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ သင်္ကေတအစုအဝေးထဲကို ပို့လိုက်ပါတယ်။) အာဏာရှင်စနစ်အောက်မှာ နေထိုင်တဲ့အခါ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့အကြောင်းဖြစ်ပြီး သင့်ရဲ့ TV က သင့်ကိုပြန်ကြည့်နေပါတယ်။ အာဏာရှိတဲ့သူတွေက လူတွေကို တကယ်ပဲ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးစေချင်တဲ့၊ ခံစားစေချင်တဲ့၊ သေစေချင်တဲ့ကမ္ဘာမှာ တည်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ Wright ရဲ့လက်ထဲမှာ ဒီကြောက်မက်ဖွယ်ရာတွေဟာ အဆင်ပြေတဲ့ နောက်ခံပစ္စည်းတွေထက် နည်းနည်းလေးပဲပိုတယ်လို့ ခံစားရပါတယ်။ ဒါဟာ King ရဲ့ဝတ္ထုကို ရိုက်ကူးတာ ဒုတိယအကြိမ်ဖြစ်ပြီး—မူလက သူ့ရဲ့ ကလောင်အမည် Richard Bachman နဲ့ ထုတ်ဝေခဲ့တာပါ—Arnold Schwarzenegger ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ထားတဲ့ ၁၉၈၇ ခုနှစ်ဗားရှင်းမှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင် Spandex ဝတ်ထားတဲ့ ချိစ်ဆန်တဲ့ faux-futuristic နောက်ခံအကသမားတွေထက် ပိုများတယ်ဆိုရင် အဲဒီမှာ စွမ်းအင်တွေအများကြီးလည်းရှိပါတယ်။ ပြီးတော့ synth တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ရူးသွပ်မှုတွေအတွက် ဒီမျိုးဆက်သစ်ထက် ပိုသက်ဆိုင်တယ်လို့ ခံစားရဆဲပါ။ အစောပိုင်းရုပ်ရှင်ထဲက showrunner (Richard Dawson သရုပ်ဆောင်ထားတဲ့) က လက်အောက်ငယ်သားတစ်ဦးကို အမိန့်ပေးတဲ့အခါ—“Get me the Justice Department—Entertainment Division!”—ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဥပဒေမဲ့ပစ္စုပ္ပန်ကို တည့်တည့်မြင်နေရသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ ဒါဟာ ကြီးမြတ်တဲ့စကားတစ်ခွန်းပါပဲ။

Wright ဟာ ၂၀၀၄ ခုနှစ်က ramshackle zombie ဟာသ Shaun of the Dead နဲ့ အနုပညာ-ပေါ့ပ် duo Sparks လို့လူသိများတဲ့ ညီအစ်ကို Ron နဲ့ Russell Mael အကြောင်း ၂၀၂၁ ခုနှစ်က ပျော်စရာမှတ်တမ်းရုပ်ရှင် The Sparks Brothers အပါအဝင် ကောင်းမွန်တဲ့ရုပ်ရှင်တွေ ရိုက်ကူးခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူရဲ့အဆိုးဆုံးအနေအထားမှာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ မထီမဲ့မြင်ပြုတတ်တဲ့အကျင့်လည်းရှိပြီး အဲဒီအကျင့်အချို့ဟာ The Running Man မှာ ရှိပါတယ်။ (Ben နဲ့အတူ ယှဉ်ပြိုင်သူတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Martin Herlihy က သရုပ်ဆောင်ထားတဲ့ ဘေးဥပဒ်မရှိတဲ့ nerd တစ်ဦးဟာ ရိုင်းစိုင်းပြီး ရှက်စရာအဆုံးသတ်နဲ့ ကြုံတွေ့ရပြီး ရယ်စရာဖြစ်သင့်ပေမယ့် ဘာအဓိပ္ပာယ်မှမရှိပါဘူး။) ဒါ့အပြင် The Running Man ဟာ အလုပ်ပင်ပန်းရုံသက်သက်ပါပဲ။ Powell ရဲ့ Ben က ပြေးနေတယ်၊ ပြေးနေတယ်၊ တစ်ခါတရံ ချွေးလေးတွေစို့ရုံလေးပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူးလို့ မခံစားရပါဘူး။ သူဟာ ဒေါသထွက်နေတဲ့ လူတိုင်းရဲ့သူရဲကောင်းတစ်ဦး မဟုတ်ပါဘူး။ အဲဒီအစား သူဟာ စက်ဝိုင်းထဲမှာလည်နေတဲ့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ လုံးဝအလဟဿပဲ ပြေးနေပါတယ်။

“ `