လူးဗာ ဓားပြတိုက်ခံရသည့် နောက်ဆုံးအကြိမ်

(SeaPRwire) –   လူးဗ်ပြတိုက်သည် ၁၂ ရာစုနှောင်းပိုင်းက ပြင်သစ်မြို့တော်ကို အင်္ဂလိပ်ကျူးကျော်မှုမှ ကာကွယ်ရန် တည်ဆောက်ခဲ့သည့် ခံတပ်တစ်ခုအဖြစ် စတင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုထင်ရှားသောပြတိုက်ကို နယ်မြေအား ကာကွယ်ရန်နှင့် ခိုင်မာစေရန် ရည်ရွယ်၍ အစပိုင်းတွင် တည်ဆောက်ခဲ့သော်လည်း သူခိုးများသည် ၎င်း၏ ကာကွယ်ရေးများကို အကြိမ်ကြိမ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ကာ အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော အနုပညာလက်ရာများကို သယ်ဆောင်သွားနိုင်ခဲ့ကြသည်။

ဤသမိုင်းဝင် လုယက်မှုများအနက် အထင်ရှားဆုံးမှာ ၁၉၁၁ ခုနှစ်တွင် လီယိုနာဒို ဒါဗင်ချီ (Leonardo da Vinci) ၏ Mona Lisa ပန်းချီကား ခိုးယူခံရမှု ဖြစ်နိုင်ပြီး၊ ထိုပန်းချီကားကို လူတိုင်းပါးစပ်ဖျားတွင် ရေပန်းစားစေခဲ့သည်။ အီတလီလူမျိုး လက်သမား ဗင်ချန်ဇို ပေရုဂျီယာ (Vincenzo Peruggia) သည် ၂၈ လအကြာတွင် ပန်းချီကားကို ရောင်းရန် ကြိုးစားနေစဉ် နောက်ဆုံးတွင် ဖမ်းမိခဲ့ပြီး၊ ၁၉၁၄ ခုနှစ်တွင် လူးဗ်ပြတိုက်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့သည်။

ပြတိုက်တွင် အနီးဆုံး ဖြစ်ပွားခဲ့သော ခိုးမှုသည် အလားတူ ပြန်လည်ရရှိမှုဖြင့် အဆုံးသတ်မလားဆိုသည်ကို စောင့်ကြည့်ရဦးမည်ဖြစ်သည်။ ထိုခိုးမှုတွင် သူခိုးအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် “တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်သော” ပြင်သစ်ကျောက်မျက်ရတနာများကို ခိုးယူသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးခိုးမှုမှာမူ ပြန်မရသေးပေ- ၁၉၉၈ ခုနှစ်တွင် ဂျွန် ဘက်တစ် ကမီလ် ကိုရို (Jean Baptiste Camille Corot) ၏ Le Chemin de Sèvres ပန်းချီကားကို သူခိုးတစ်ဦး ခိုးယူသွားပြီးနောက် နှစ် ၂၅ နှစ်နီးပါး ကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း ထို ၁၉ ရာစု ရှုခင်းပန်းချီကားကို ယနေ့တိုင် ပြန်လည်တွေ့ရှိခြင်းမရှိသေးပေ။

ထိုခိုးမှုသည် ထိုနှစ် လူးဗ်ပြတိုက်တွင် ဒုတိယမြောက် ဖြစ်ခဲ့သည်။ ၁၉၉၈ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလတွင် အနုပညာလက်ရာတစ်ခု ခိုးယူခံရပြီး လအနည်းငယ်အကြာ၊ မေလ ၃ ရက်နေ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်တွင် မသိသူတစ်ဦးက ကိုရို (Corot) ၏ ၁၃ လက်မ ပတ်လည်၊ ၁၉ လက်မခန့် ရှိသော ပန်းချီကားငယ်ကို ၎င်း၏ဘောင်မှ ဖြုတ်ယူသွားခဲ့သည်။ ရဲများက ထိုတနင်္ဂနွေနေ့တွင် ရောက်ရှိနေသော ဧည့်သည်များကို ရှာဖွေရန် ပြတိုက်အထွက်လမ်းများကို သုံးနာရီနီးပါး ပိတ်ဆို့ခဲ့သော်လည်း သူခိုးသည် လွတ်မြောက်သွားခဲ့သည်။

စုံစမ်းစစ်ဆေးသူများသည် ကျန်ရှိနေခဲ့သော ဘောင်နှင့် မှန်ပေါ်တွင် လက်ဗွေရာများကို ရှာဖွေခဲ့ကြသည်။ ထိုစဉ်က အာဏာပိုင်များက အနုပညာလက်ရာ၏ သေးငယ်သော အရွယ်အစားကြောင့် ဖွက်ထားရန် လွယ်ကူစေကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ ၎င်းတို့က ခန့်မှန်းခြေ ဒေါ်လာ ၁.၃ သန်း တန်ဖိုးရှိသော ပန်းချီကားသည် နောက်ဆုံးတွင် မှောင်ခိုဈေးကွက်တွင် ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားခံရခြင်း သို့မဟုတ် ခိုးယူခံရခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။ 

၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ်များ တစ်ခုလုံးသည် ပြတိုက်အတွက် အရေးပါသော အလှည့်အပြောင်းတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။ ကိုရို (Corot) ပန်းချီကား ခိုးယူမခံရမီ နှစ်များအကြာ၊ ၁၉၉၀ ပြည့်နှစ် ဇူလိုင်လတွင် ပြတိုက်ဝန်ထမ်းများက အီဂျစ်ရှေးဟောင်းပစ္စည်း ဆယ်ခုခန့် ရက်ပေါင်းများစွာ ပျောက်ဆုံးနေကြောင်း ကြေညာခဲ့ပြီးနောက် ထိုစဉ်က လူးဗ်ပြတိုက် ဒါရိုက်တာ မိုက်ကယ် လာကလော့တ် (Michel Laclotte) က ပြင်သစ်တွင် အရေးပေါ်အခြေအနေတစ်ရပ်ကို ကြေညာခဲ့သည်။ အခြားသော ပြင်သစ်ပြတိုက်များသည်လည်း အလားတူ လုယက်မှုများ ကြုံတွေ့ခဲ့ရကြောင်း သတင်းများက ဖော်ပြသည်။ 

လာကလော့တ် (Laclotte) က လူးဗ်ပြတိုက်သည် ၁၉၉၁ ခုနှစ်တွင် ၎င်း၏ လုံခြုံရေး ဘတ်ဂျက်ကို ဖရန့် ၁၀ သန်း တိုးမြှင့်မည်ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။ သို့သော် နှစ်များအကြာ၊ ၁၉၉၈ ခုနှစ်တွင် ပြတိုက်ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူတစ်ဦးက ရန်ပုံငွေ မလုံလောက်မှုကြောင့် လူးဗ်ပြတိုက်သည် ၎င်း၏ စင်္ကြံများနှင့် အခန်းများစွာအားလုံးတွင် ရုပ်မြင်သံကြား စောင့်ကြည့်ကင်မရာများ တပ်ဆင်နိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ ကိုရို (Corot) ပန်းချီကားသည် ကင်မရာမဲ့အခန်းထဲတွင် ရှိနေခဲ့ကြောင်း သူက ပြောကြားသည်။

သို့သော် ၁၉၉၈ ခုနှစ် မေလ ခိုးယူမှုကြောင့် ပြတိုက်အား ပိုမိုတင်းကျပ်သော လုံခြုံရေးအစီအမံများ ပြုလုပ်ရန် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ ခိုးယူခံရသော ရှုခင်းပန်းချီကားကို ရှာမတွေ့သေးသော်လည်း ပြတိုက်သည် ဆယ်စုနှစ်များစွာကြာအောင် အခြားခိုးမှုမရှိဘဲ တည်ရှိခဲ့သည် — တနင်္ဂနွေနေ့ရောက်သည်အထိပင်။