မဲပေးပိုင်ခွင့်သည် တရားရုံးချုပ်၌ စစ်ဆေးခံနေရ

(SeaPRwire) –   တစ်ဖန် အမေရိကသည် အခြေခံမေးခွန်းတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ရပြန်ပြီ- အမေရိကန်တိုင်းအတွက် မဲပေးခွင့်ကို ကျွန်ုပ်တို့ ကာကွယ်ပေးမည်လား၊ သို့မဟုတ် မဲပေးခွင့်အက်ဥပဒေကို အသိအမှတ်ပြု၍မရနိုင်လောက်အောင် အားနည်းသွားစေမည်လား။

ယခုသီတင်းပတ်တွင် တရားရုံးချုပ်သည် Louisiana v. Callais အမှု၌ ထိုမေးခွန်းကို ပြန်လည်စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ဤအမှုသည် မဲပေးခွင့်အက်ဥပဒေကို ပျက်ပြားစေနိုင်ပြီး အမေရိကန်သန်းပေါင်းများစွာအတွက် တရားမျှတစွာ ကိုယ်စားပြုနိုင်မှုကို အဟန့်အတား ဖြစ်စေနိုင်သည်။

ရွေးကောက်ပွဲတိုင်းတွင် မဲပေးခွင့်ရရှိရန် မည်မျှ ပျက်စီးလွယ်သည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ တွေ့မြင်နေရသည်။ Voter Participation Center မှ ၂၀၂၄ ခုနှစ် သုတေသနပြုချက်အရ ကိုယ်စားပြုမှုနည်းပါးသော မဲဆန္ဒရှင်များ၏ ပါဝင်မှုသည် လျော့ကျနေကြောင်း ပြသနေသည် – ၎င်းတို့ စိတ်မဝင်စားတော့၍ မဟုတ်ဘဲ ပြည်နယ်များက မဲပေးရာတွင် အတားအဆီးအသစ်များကို ဆက်လက်ဖန်တီးနေခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

၂၀၂၂ ခုနှစ်တွင် အရောင်အသွေးရှိသူများ၊ လူငယ်များနှင့် အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသမီးများအကြား မဲဆန္ဒရှင်များ၏ ပါဝင်မှုသည် သက်ကြီးရွယ်အို လူဖြူမဲဆန္ဒရှင်များထက် နည်းပါးခဲ့သည်။ ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် လူမည်းမဲဆန္ဒရှင်များ၏ ပါဝင်မှုသည် မဲပေါင်း ၂၄၀,၀၀၀ ခန့် ကျဆင်းသွားသောအခါ ဤကွာဟချက်သည် ဆက်လက်တည်ရှိခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသမီးများသည် ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်ထက် မဲပေါင်း ၇၂၃,၀၀၀ လျော့နည်းစွာ ပေးခဲ့ကြသည်။ ဤအုပ်စုများနှင့် လူငယ်မဲဆန္ဒရှင်များသည် အခြားမဲဆန္ဒရှင်များ၏ ပါဝင်မှု မဲပေါင်း ၈၀၀,၀၀၀ နီးပါး တိုးတက်လာသော်လည်း မဲပေါင်း တစ်သန်းကျော် လျော့နည်းစွာ ပေးခဲ့ကြသည်။

ဤနိုင်ငံသားများသည် လျစ်လျူရှုသူများ မဟုတ်ကြပါ။ ၎င်းတို့သည် ဆရာများ၊ ပြုစုစောင့်ရှောက်သူများ၊ ကျောင်းသားများနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ် မဲပေးသူများ ဖြစ်ကြပြီး ပါဝင်ဆောင်ရွက်ရန် ပိုမိုခက်ခဲစေသည့် အတားအဆီးများ ကြုံတွေ့နေရသည်- ပြောင်းရွှေ့သည့်အခါ နောက်မလိုက်နိုင်သော မှတ်ပုံတင်စနစ်များ၊ အလုပ် သို့မဟုတ် မိသားစုအချိန်ဇယားနှင့် မကိုက်ညီသော နောက်ဆုံးရက်များ၊ အရင်းအမြစ် နည်းပါးသော သို့မဟုတ် ဝင်ရောက်ရန် ခက်ခဲသော မဲရုံများ၊ နှင့် ၎င်းတို့၏ အသံများကို အားပျော့သွားစေရန် ရေးဆွဲထားသော ခရိုင်များ စသည်တို့ဖြစ်သည်။ အတားအဆီးတစ်ခုစီသည် မဲပေးခြင်းသည် အချို့သူများအတွက်သာဖြစ်ပြီး လူတိုင်းအတွက် မဟုတ်ကြောင်း တူညီသော မက်ဆေ့ချ်ကို ပေးပို့နေပါသည်။

ယခုအခါ တရားရုံးချုပ်သည် ထိုအတားအဆီးများကို တိုက်ဖျက်ရန် ကျန်ရှိနေသော နည်းလမ်းအနည်းငယ်ထဲမှ တစ်ခုကို ဖယ်ရှားသင့် မသင့် ဆုံးဖြတ်နေပါသည်။

Louisiana v. Callais အမှုသည် မဲပေးခွင့်အက်ဥပဒေကို လိုက်နာရန်အတွက် ပြီးခဲ့သည့်နှစ်က ပြည်နယ်မှ ချမှတ်ခဲ့သော ကွန်ဂရက်မြေပုံကို စိန်ခေါ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုမြေပုံတွင် ခရိုင်ခြောက်ခုအနက် လူမည်းအများစုခရိုင်နှစ်ခုကို ဖန်တီးထားသည်။ လူဖြူမဲဆန္ဒရှင်အုပ်စုတစ်စုက ထိုခရိုင်များသည် ၎င်းတို့အပေါ် ခွဲခြားဆက်ဆံသည်ဟု ဆိုကာ တရားစွဲထားသည်။ ၎င်းတို့ဘက်မှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်ပါက မဲပေးရာတွင် လူမျိုးရေးခွဲခြားမှုကို တားဆီးရန် ကျန်ရှိနေသေးသော နောက်ဆုံးခုခံကာကွယ်မှုဖြစ်သည့် ပုဒ်မ ၂ ကို ပျက်ပြားစေမည်ဖြစ်သည်။

ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုကျော်ကြာအောင် ပုဒ်မ ၂ သည် မဲပေးခွင့်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရာတွင် အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ၎င်းကို အားနည်းစေခြင်းဖြင့် မည်သည့်နိုင်ငံ၏ မည်သည့်နေရာတွင်မဆို လူမျိုးရေးအခြေခံ ခရိုင်ပိုင်းခြားမှု သို့မဟုတ် တရားမျှတမှုမရှိသော မဲပေးစနစ်များကို စိန်ခေါ်ရန် မဖြစ်နိုင်သလောက် ဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။

အကျိုးဆက်များသည် Louisiana ကို ကျော်လွန်၍ ရောက်ရှိလာမည်ဖြစ်သည်။ Fair Fight Action နှင့် Black Voters Matter Fund မှ အစီရင်ခံစာတစ်ခုက တောင်ပိုင်းတစ်ဝန်းရှိ အရောင်အသွေးရှိသူများ၏ ရပ်ရွာများအတွက် ကမောက်ကမဖြစ်စေနိုင်ကြောင်း သတိပေးထားသည်။ ထိုအစီရင်ခံစာက Congressional Black Caucus သည် သုံးပုံတစ်ပုံခန့်နှင့် Hispanic Caucus သည် ၁၀% ခန့် ကျုံ့သွားနိုင်ကြောင်း သတိပေးထားသည်။

ဤအရာအားလုံးသည် မတော်တဆဖြစ်ခြင်း မဟုတ်ပါ။ ၎င်းတို့သည် တမင်တကာ ချမှတ်ထားသော မူဝါဒရွေးချယ်မှုများ ဖြစ်သည်။ ပြည်နယ်များသည် မဲဖြင့်ပေးပို့ခြင်းနှင့် ကြိုတင်မဲပေးခြင်း၊ တစ်ရက်တည်း မှတ်ပုံတင်ခြင်းကို ဖယ်ရှားခြင်း၊ နှင့် ပြည်နယ်တစ်ခုမှ တစ်ခုသို့ ပြောင်းလဲနေသော စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများ၏ ရှုပ်ထွေးမှုကို လူများအား ကူညီပေးသော ပါတီစွဲကင်းသော အဖွဲ့အစည်းများကိုပင် ပစ်မှတ်ထားခဲ့ကြသည် – ဤမဲပေးရွေးချယ်မှုများသည် သမိုင်းကြောင်းအရ မဲပေးခွင့်ကို တိုးမြှင့်ခဲ့ပြီး သန်းပေါင်းများစွာသော အရည်အချင်းပြည့်မီသော အမေရိကန်များအား ကျွန်ုပ်တို့၏ ဒီမိုကရေစီတွင် ပါဝင်ရန် ပိုမိုလွယ်ကူစေခဲ့သော်လည်း ဖြစ်သည်။

ဤမဲဆန္ဒရှင် ဖိနှိပ်မှု၏ အကျိုးဆက်များသည် ရွေးကောက်ပွဲနေ့တွင် မည်သူပေါ်လာသည်ထက် ပိုမိုကျယ်ပြန့်သည်။ အရောင်အသွေးရှိသူများနှင့် လူငယ်များအကြား ပါဝင်မှုကျဆင်းသောအခါ ကျွန်ုပ်တို့၏ မဲဆန္ဒရှင်အဖွဲ့သည် ကိုယ်စားပြုမှု နည်းပါးလာပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏ အစိုးရလည်း ထို့အတူပင် ဖြစ်သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် သက်ကြီးရွယ်အို၊ လူဖြူမဲဆန္ဒရှင်များ၏ အကျိုးစီးပွားကို ပိုမို ဦးတည်သည့် နိုင်ငံရေးစနစ်တစ်ခု ဖြစ်လာပြီး ယင်းက အမေရိကန်အားလုံး၏ လိုအပ်ချက်များကို ထင်ဟပ်ခြင်းမရှိသော မူဝါဒများကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အနားစွန်းရောက်နေသော ရပ်ရွာများ၏ လိုအပ်ချက်များကို လျစ်လျူရှုသောအခါ လူတိုင်း ဆုံးရှုံးရသည်။ ထိုအခါ သံသရာပြန်လည်၍- မဲဆန္ဒရှင်နည်းပါးခြင်း၊ ကိုယ်စားပြုမှုနည်းပါးသော ဒီမိုကရေစီ၊ နှင့် ကျွန်ုပ်တို့ကို အုပ်ချုပ်သည့် အဖွဲ့အစည်းများအပေါ် ယုံကြည်မှု ပိုမိုတိုက်စားလာခြင်းတို့ ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

၂၀၂၆ ခုနှစ် ကြားဖြတ်ရွေးကောက်ပွဲသို့ ဦးတည်နေချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် လမ်းကြောင်းပြောင်းရန် စွမ်းအားမရှိသူများ မဟုတ်ကြောင်း သတိရရန် အရေးကြီးပါသည်။ လုပ်ငန်းစဉ်မှ ဆက်လက် ချန်လှပ်ခံနေရသော ကိုယ်စားပြုမှုနည်းပါးသည့် မဲဆန္ဒရှင်များသည် တရားမျှတသော အခွင့်အရေး ရရှိပါက အမေရိကရှိ အုပ်ချုပ်ရေးကို ထိခိုက်စေနိုင်သည့် အရေအတွက်နှင့် အင်အားရှိပါသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် မဲဆန္ဒရှင်များ၏ လက်လှမ်းမီမှုနှင့် ပါဝင်မှုကို နောက်ဆုံးစဉ်းစားစရာ သို့မဟုတ် ရွေးကောက်ပွဲဆိုင်ရာ တာဝန်တစ်ခုအဖြစ် မဟုတ်ဘဲ အမျိုးသားရေး ဦးစားပေးအဖြစ် သတ်မှတ်ရန် လိုအပ်မည်ဖြစ်သည်။

ကျွန်ုပ်တို့သည် မဲပေးခွင့်သည် စာရွက်ပေါ်တွင်သာ တည်ရှိသည့် နိုင်ငံတစ်ခု ဖြစ်လာတော့မည်ဖြစ်သည်။ အမေရိကသည် လွတ်လပ်ပြီး တရားမျှတသော ရွေးကောက်ပွဲများကို တန်ဖိုးထားကာ ကိုယ်စားပြုနိုင်သော မဲဆန္ဒရှင်အဖွဲ့ကို အလေးထားသော ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံ ဖြစ်ရမည်။

မဲပေးခြင်းသည် ပြည်နယ်များက ကန့်သတ်ရန် သို့မဟုတ် ခြယ်လှယ်ရန် အခွင့်အရေး မဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် အခြေခံအရပ်ဘက်အခွင့်အရေးဖြစ်ပြီး ကာကွယ်သင့်သော အခွင့်အရေးတစ်ခု ဖြစ်သည်။