တောင်အာရှအနေဖြင့် အပူချိန်လွန်ကဲမှုကို မည်သို့ လိုက်လျောညီထွေ နေထိုင်နိုင်မည်နည်း

(SeaPRwire) –   ကမ္ဘာကြီးသည် ပြီးခဲ့သည့်နှစ်က အပူဆုံးနှစ်ကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ အပူချိန်မြင့်မားမှု လျော့ကျသွားမည့် လက္ခဏာ အနည်းငယ်သာ ရှိသည်။ ၂၀၂၅ ခုနှစ်သည် မှတ်တမ်းတင်ထားသမျှတွင် အပူဆုံးဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။ Climate Central နှင့် the Red Cross Red Crescent Climate Centre တို့၏ သုတေသနအသစ်အရ ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုသည် နိုင်ငံပေါင်း ၁၉၅ နိုင်ငံနှင့် နယ်မြေများတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ၂၀၂၄ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် အနောက်တောင်ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်ရှိ Munshiganj မြို့သည် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ အကောင်းဆုံး ခန့်မှန်းချက်များအရပင် ထိုကဲ့သို့သော ဖြစ်ရပ်များသည် အနာဂတ်တွင် ပျမ်းမျှအားဖြင့် ၆ နှစ်လျှင် တစ်ကြိမ်ထက် ပိုမိုဖြစ်ပေါ်လာမည်ဖြစ်သည်။

အပူချိန်မြင့်တက်မှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ခြိမ်းခြောက်မှုများကို တိုက်ဖျက်ရန် အရေးပေါ်ဆောင်ရွက်ရန် လိုအပ်နေသော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့သည် လှုပ်ရှားမှုမရှိဘဲ ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ အသက်ဆုံးရှုံးမှုများကို ရှောင်ရှားလိုလျှင် ပြင်းထန်သောအပူဒဏ်၏ အန္တရာယ်များကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု၊ သုတေသနပြုမှုနှင့် အကောင်အထည်ဖော်မှုများကို တိုးမြှင့်လုပ်ဆောင်ရမည်။ အနောက်တောင်အာရှ၊ တောင်အာရှနှင့် အရှေ့တရုတ်နိုင်ငံတို့သည် ပြင်းထန်သောအပူဒဏ်ကို အခံရဆုံး ဒေသများထဲမှ ဖြစ်သည်။

ပြင်းထန်သောအပူဒဏ်ကို အပူချိန်နှင့် စိုထိုင်းဆကို ပေါင်းစပ်တိုင်းတာသည့် “wet-bulb temperatures” (စိုစွတ်မီးသီးအပူချိန်) ဖြင့် တိုင်းတာသည်။ ဤဒေသများတွင် ကမ္ဘာ့ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုကို လုံလောက်စွာ လျှော့ချနိုင်ခြင်းမရှိပါက စိုစွတ်မီးသီးအပူချိန်သည် ၃၅ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ် သို့မဟုတ် ၉၅ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက်အထိ ရောက်ရှိနိုင်သည်။ ဤအပူချိန်တွင် အသင့်တော်ဆုံးသော လူ့ခန္ဓာကိုယ်ပင်လျှင် ထိုကဲ့သို့သော အခြေအနေများ ကြာရှည်စွာဖြစ်ပေါ်ပါက ချွေးထွက်ခြင်းဖြင့် မိမိကိုယ်ကို အေးမြအောင် လုပ်နိုင်တော့မည်မဟုတ်ပေ။

ခန့်မှန်းချက်များအရ ၂၁၀၀ ပြည့်နှစ်တွင် အိန္ဒိယ၊ ပါကစ္စတန်နှင့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ် လူဦးရေ၏ ၇၀% သည် ဤအရာများ၏ ဒဏ်ကို ခံစားရနိုင်သည်။ ၎င်းသည် ပြင်းထန်သော ကျန်းမာရေးအန္တရာယ်များကို ဖြစ်ပေါ်စေမည်ဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများ၊ အပြင်ဘက်အလုပ်သမားများနှင့် စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းများတွင် လုပ်ကိုင်သူများအတွက် ဖြစ်သည်။

အကျိုးဆက်များသည် အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်။ အနီးတစ်ဝိုက်ရှိ ဒေသများသည် အရေးပေါ်အခြေအနေ၏ ရှေ့တန်းတွင်ရှိနေပြီး အအေးပေးနည်းပညာများ အသုံးပြုခွင့် အကန့်အသတ်ရှိသော ဤလူဦးရေထူထပ်သော ဒေသများတွင် လူသားများအတွက် အလွန်အမင်းအန္တရာယ်များ တိုးလာနေသည်။ သန်းပေါင်းများစွာသော လူများအတွက် အပူဒဏ်မှ လွတ်မြောက်ခြင်းသည် ပန်ကာ သို့မဟုတ် လေအေးပေးစက်ဖွင့်ရုံဖြင့် မလွယ်ကူပါ။ ဓာတ်အားပြတ်တောက်မှုများ၊ ရေရှားပါးမှုများနှင့် စီးပွားရေးအခက်အခဲများသည် ဤရွေးချယ်စရာများကို ဖယ်ရှားပစ်သည်။

လက်ရှိ ခန့်မှန်းချက်များအရ တောင်အာရှသည် လူသားများ ခံနိုင်ရည်ရှိသည့် အတိုင်းအတာထက် ကျော်လွန်သော အပူလှိုင်းဒဏ်များကို ကြုံတွေ့ရမည်ဖြစ်ပြီး ပြည်သူ့ကျန်းမာရေးစနစ်များကို ပြိုလဲလုနီးပါးဖြစ်စေကာ ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုကြောင့် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေမည်ဖြစ်သည်။ ခန့်မှန်းချက်များအရ အနောက်ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်တွင် ပုံမှန်အတိုင်း လုပ်ငန်းလည်ပတ်ပါက အပူလှိုင်းများသည် ပိုမိုမကြာခဏနှင့် ပြင်းထန်လာမည်ဖြစ်ပြီး သတ်မှတ်ထားသော အလွန်အမင်းအန္တရာယ်အဆင့်ကို ကျော်လွန်သွားမည်ဖြစ်ကာ လက်ရှိရာသီဥတုတွင် ဤအဆင့်ကို တွေ့ရခဲသည်။

ဝင်ငွေနည်း မြို့ပြဒေသများသည် အန္တရာယ်အများဆုံးဖြစ်သည်။ အပူကို ထိန်းသိမ်းသောပစ္စည်းများဖြင့် ဆောက်ထားသော အိမ်ရာထူထပ်မှု၊ အအေးပေးနည်းပညာများ အသုံးပြုခွင့်နည်းပါးခြင်းနှင့် သစ်ပင်ဖုံးလွှမ်းမှုနှင့် စိမ်းလန်းသောနေရာ နည်းပါးခြင်းတို့ကြောင့် ဤရပ်ကွက်များသည် ကြွယ်ဝသောဒေသများထက် အပူချိန် အနည်းငယ်ပိုမြင့်နေပြီး ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

ဖြေရှင်းချက်တစ်ခုမှာ သေစေနိုင်သော အပူလှိုင်းများနှင့် အဖျက်အဆီးများသော ဆိုင်ကလုန်းမုန်တိုင်းများကဲ့သို့သော ပြောင်းလဲနေသော ရာသီဥတုဖြစ်စဉ်များကို ဖော်ပြသည့် ခေတ်မီမော်ဒယ်များမှ နောက်ဆုံးပေါ် ရာသီဥတုခန့်မှန်းချက်များကို ရှေ့တန်းရှိ လူမှုအသိုက်အဝန်းများကို အသိပေးရန်ဖြစ်သည်။

Community Jameel နှင့် MIT တို့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ထားသော Jameel-Observatory Climate Resilience Early Warning System (JO-CREWSnet) မှ ခန့်မှန်းချက်များကို လူ့စနစ်များကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာရန်၊ အန္တရာယ်မြင့်မားသောနေရာများကို ဖော်ထုတ်ရန်၊ အနောက်တောင်ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်ရှိ ကျေးရွာများနှင့် နိုင်ငံတော်အဆင့်တွင် မျှဝေပေးသည့် ထိရောက်သော ဖြေရှင်းနည်းများကို တီထွင်စမ်းသပ်ရန်အတွက် အသုံးပြုသည်။ အနောက်တောင်ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်တွင် JO-CREWSnet သည် Adaptation Fortress အယူအဆကဲ့သို့သော ဆန်းသစ်သော ဖြေရှင်းနည်းများကို စမ်းသပ်လုပ်ဆောင်နေသည်။ ခေတ်မီ အအေးပေးနည်းပညာတပ်ဆင်ထားပြီး နေရောင်ခြည်စွမ်းအင်သုံး အမိုးအကာဒီဇိုင်းအသစ်သည် ဒေသခံလူဦးရေကို ဆိုင်ကလုန်းမုန်တိုင်းများသာမက အပူလှိုင်းဒဏ်များမှလည်း ကာကွယ်ပေးမည်ဖြစ်သည်။

သိပ္ပံပညာက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောကြားနေပြီး အန္တရာယ်မှာ မြင့်မားနေသည်။ မူဝါဒချမှတ်သူများသည် ပြင်းထန်သောအပူဒဏ်ကို အရေးတကြီး ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရမည်ဖြစ်ပြီး အစိမ်းရောင်အခြေခံအဆောက်အအုံများ၊ မြို့ပြနှင့် ကျေးလက်ဒေသ အအေးပေးစီမံကိန်းများနှင့် ပိုမိုမြင့်မားသော အဆောက်အအုံစံနှုန်းများကဲ့သို့သော လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေမည့် အစီအမံများကို အကောင်အထည်ဖော်ရမည်။

သို့သော် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်ရုံဖြင့် မလုံလောက်ပေ။ ကာဗွန်ထုတ်လွှတ်မှုများကို ထိန်းချုပ်ရန် ပြင်းထန်သော လုပ်ဆောင်ချက်များမရှိပါက ကမ္ဘာတစ်ဝန်းရှိ ဒေသများစွာသည် အလွန်အမင်းအန္တရာယ်ရှိသော အခြေအနေများနှင့် ရင်ဆိုင်ရမည့် အနာဂတ်ဆီသို့ ကျွန်ုပ်တို့ ဦးတည်နေပါသည်။