ဖလော်ရီဒါတွင် ဖျားနာသော ကလေးငယ်များ အများအပြား ပိုရှိလာတော့မည်

(SeaPRwire) –   ဖလော်ရီဒါပြည်နယ် ဆာဂျင်ဂျင်နရယ် ဒေါက်တာ ဂျိုးဇက် လာဒါပို၊ —ပြည်နယ်ရှိ ကလေးငယ်များအကြား ကူးစက်မှုများ၊ ဆေးရုံတက်ရောက်ရမှုများ၊ သေဆုံးမှုများပင် ဖြစ်ပေါ်လာစေနိုင်သည့် လုပ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။

အဆိုပါ ကန့်သတ်ချက်ကို ရုပ်သိမ်းခြင်းသည် ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်တွင် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု လျော့ကျသွားစေမည်မှာ သေချာသလောက်ဖြစ်ပြီး အမေရိကန်နိုင်ငံသားများ ပိုမိုကျယ်ပြန့်စွာ သက်ရောက်မှုများ ရှိလာမည်ဖြစ်သည်။ ဖလော်ရီဒါသည် ကာကွယ်ဆေးမဖြစ်မနေထိုးရန် ကန့်သတ်ချက်ကို တရားဝင်ရုပ်သိမ်းသည့် ပထမဆုံးပြည်နယ်ဖြစ်လာမည်ဖြစ်ပြီး အခြားပြည်နယ်များကလည်း ကျောင်းမတက်မီ ကလေးများအတွက် ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် လိုအပ်ချက်ကို ရုပ်သိမ်းရန် လှုံ့ဆော်နိုင်ပါသည်။ ၎င်းသည် လာဒါပို၊ ကျန်းမာရေးနှင့်လူမှုဝန်ဆောင်မှုများဆိုင်ရာ အတွင်းဝန် Robert F. Kennedy Jr. နှင့် အခြားအရာရှိများ၏ ကာကွယ်ဆေးနှင့်ပတ်သက်၍ သံသယရှိသည့် ပြောဆိုမှုများ၏ လွှမ်းမိုးမှုကြောင့် အမေရိကန်လူမျိုးအများအပြား ကြုံတွေ့နေရသည့် ကာကွယ်ဆေးအပေါ် ယုံကြည်မှုကျဆင်းလာခြင်းကို ပိုဆိုးစေမည်ဖြစ်သည်။

ကလေးများ ကျောင်းတက်ရန်အတွက် ကာကွယ်ဆေးများ မဖြစ်မနေထိုးနှံရန် လိုအပ်ချက်သည် ဝက်သက်၊ ပေါင်း၊ ဂျိုက်သိုး၊ မေးခိုင်၊ ဆုံဆို့နာ၊ ကြက်ညှာချောင်းဆိုး အပါအဝင် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော ရောဂါများစွာကို ကာကွယ်ရာတွင် အထောက်အကူပြုခဲ့ပါသည်။

သို့သော် ၎င်းသည် လျင်မြန်စွာ ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်သည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာမဟုတ်သည့် ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းမှ ကင်းလွတ်ခွင့်တောင်းဆိုသည့် မိဘများ၏ အချိုးအစား တိုးပွားလာသည်ကို စတင်မြင်တွေ့နေရပြီဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏ ကလေးများကို အတွေးအခေါ်ဆိုင်ရာ သို့မဟုတ် ဘာသာရေးဆိုင်ရာ အကြောင်းပြချက်များဖြင့် မဖြစ်မနေထိုးရမည့် ကာကွယ်ဆေးများမှ ရွေးချယ်ခွင့်ပြုနိုင်သည်။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာမဟုတ်သည့် ကင်းလွတ်ခွင့်များ တိုးပွားလာခြင်းသည် အမျိုးသားကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှုနှုန်း—လူအများစု၏ ကိုယ်ခံစွမ်းအားအတွက် အကြံပြုထားသည့် အတိုင်းအတာ—သည် ၂၀၂၃ ခုနှစ်တွင် ကျဆင်းခဲ့ပြီး ဆက်လက်ကျဆင်းနေဆဲဖြစ်ရသည့် အကြောင်းရင်းများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ အခြားကလေးဘဝ ကာကွယ်ဆေးများအတွက်လည်း ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု လွှမ်းခြုံမှု ကျဆင်းခြင်းနှင့် ကင်းလွတ်ခွင့် တိုးလာခြင်းများ ရှိခဲ့သည်။ 

ကာကွယ်ဆေး မဖြစ်မနေထိုးနှံရမည့် ကန့်သတ်ချက်များမှ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာမဟုတ်သည့် ကင်းလွတ်ခွင့်များ ပိုများသော အသိုင်းအဝိုင်းများတွင် ရောဂါဖြစ်ပွားမှုများ ပိုမိုမြင့်မားကြောင်း အချက်အလက်များစွာ ရှိသည်။ နိုင်ငံနှင့် ပြည်နယ်အဆင့်တွင် နှိုင်းယှဉ်ချက်အရ မြင့်မားသော ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု လွှမ်းခြုံမှုသည် အချို့သော ဒေသများတွင် ကင်းလွတ်ခွင့်များစွာကြောင့် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု လွှမ်းခြုံမှု နည်းပါးနေခြင်းကို ဖုံးကွယ်ထားပါသည်။

ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်သည် လက်ရှိတွင် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှုတွင် အကောင်းဆုံးမှတ်တမ်း မရှိပါ။ U.S. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) မှ အချက်အလက်များအရ ပြည်နယ်ရှိ ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် သင့်လျော်သော ကလေးများ၏ ၁၁.၂% သည် MMR ကာကွယ်ဆေး နှစ်ကြိမ်စလုံး မရရှိသေးဘဲ၊ ၅% ကျော်သော ကလေးများသည် လက်ရှိတွင် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံခြင်းမှ ကင်းလွတ်ခွင့်ရရှိထားသည်။ ဤကိန်းဂဏန်းနှစ်ခုစလုံးသည် အမျိုးသားပျမ်းမျှထက် မြင့်မားသည် (အချို့သော ပြည်နယ်များတွင် ပိုမိုမြင့်မားသော်လည်း၊ ဥပမာ- ယူတားနှင့် အိုင်ဒါဟိုပြည်နယ်များတွင် ဖလော်ရီဒါထက် ကင်းလွတ်ခွင့်များ နှစ်ဆနှင့် သုံးဆ ပိုမိုမြင့်မားသည်)။ အချို့သော ကောင်တီများတွင် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု လွှမ်းခြုံမှုသည် ပို၍ပင် နည်းပါးနေသေးသည်။ ဥပမာအားဖြင့် Sarasota ကောင်တီတွင် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှုနှုန်း နည်းပါးပြီး၊ အကြောင်းမှာ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာမဟုတ်သည့် ကင်းလွတ်ခွင့်များသည် ပြည်နယ်ပျမ်းမျှထက် နှစ်ဆကျော် ပိုမိုများပြားသောကြောင့်—ကျောင်းများနှင့် ကလေးထိန်းဌာနများကို ရောဂါဖြစ်ပွားမှုများ ဖြစ်ပေါ်နိုင်ခြေရှိစေသည်။

ကာကွယ်ဆေး မဖြစ်မနေထိုးရမည့် ကန့်သတ်ချက်ကို ရုပ်သိမ်းခြင်းသည် ဤပြဿနာကို ပိုမိုကြီးထွားစေမည်ဖြစ်ပြီး တွန့်ဆုတ်နေသော မိဘများအတွက် ၎င်းတို့၏ ကလေးများကို ကာကွယ်ဆေးမထိုးရန် ပိုမိုလွယ်ကူစေမည်ဖြစ်သည်။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များနှင့် ပြည်သူ့ကျန်းမာရေး အာဏာပိုင်များအနေဖြင့် ကာကွယ်ဆေးများသည် ဘေးကင်းပြီး ထိရောက်ကြောင်း ဆွေးနွေးခြင်းဖြင့် မိဘများ၏ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများကို နားလည်ပြီး တုံ့ပြန်ရန် တာဝန်ရှိသော်လည်း၊ ကလေးများ ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် တတ်နိုင်သမျှ လွယ်ကူစေရန် ပြုလုပ်ရန်လည်း အရေးကြီးပါသည်။ ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် လိုအပ်ချက်ကို ရုပ်သိမ်းခြင်းသည် ကာကွယ်ဆေးများသည် သိပ်အရေးမကြီးကြောင်း မိဘအချို့ကို အချက်ပြနေမည်ဖြစ်သည်။  

၎င်းသည် ကာကွယ်ဆေးများနှင့်ပတ်သက်သော ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အချက်အလက်မှားများစွာသည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုအနှံ့အပြားနှင့် နိုင်ငံပြင်ပအထိ ပျံ့နှံ့နေသည့်အချိန်တွင် ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်—အထူးသဖြင့် လာဒါပိုနှင့် ကနေဒီကဲ့သို့သော ထိပ်တန်းပုဂ္ဂိုလ်များကြောင့် ဖြစ်သည်။ လာဒါပိုသည် အငြင်းပွားဖွယ်ရာနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ မှားယွင်းသော အမြင်များ၊ အထူးသဖြင့် COVID-19 ကာကွယ်ဆေးများနှင့် ကာကွယ်ရေးဆိုင်ရာ မူဝါဒများနှင့် ပတ်သက်၍ အငြင်းပွားဖွယ်ရာ သမိုင်းကြောင်းရှိသည်။ ၎င်းသည် ကာကွယ်ဆေးများကို ကိုးကားခဲ့ပြီး ivermectin ကဲ့သို့သော COVID-19 “ ကုသမှု” ဟု ပယ်ဖျက်ခံရပြီးသော အယူအဆများကို ဖြန့်ဝေခဲ့သည်။ ကနေဒီသည် ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းများကို ပိုမိုကြီးမားသော အတိုင်းအတာဖြင့် တိုက်ခိုက်နေပြီး၊ ကာကွယ်ဆေးဆန့်ကျင်ရေး အစီအစဉ်ကို တွန်းအားပေးနေသည်ဟု ကနေဒီ၏ ဦးဆောင်မှုကြောင့် နုတ်ထွက်ခဲ့သော ထိပ်တန်း CDC အရာရှိများက ပြောကြားခဲ့သည်။

ဤကိစ္စ၏ အဓိကအချက်မှာ ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းကို တစ်ဦးချင်းရွေးချယ်မှုအဖြစ် သို့မဟုတ် အများပြည်သူ၏ တာဝန်အဖြစ် မြင်သင့်သလားဆိုသော မေးခွန်းဖြစ်သည်။ အစီအစဉ်များကို ကြေညာရာတွင် လာဒါပိုက “ သင့်ကလေးခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ဘာထည့်သင့်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်က ဘယ်သူ့ကို ပြောရမှာလဲ?” ဟု မေးခဲ့သည်။ သို့သော် ကူးစက်ရောဂါများကို လျှော့ချရန်နှင့် ဖြစ်နိုင်ပါက လုံးဝပပျောက်အောင် လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် လူတိုင်းနီးပါး မိမိတို့၏ အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ရန် လိုအပ်သည့် စုပေါင်းလုပ်ဆောင်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ 

အကြီးမားဆုံး စိုးရိမ်ပူပန်မှုမှာ မဖြစ်မနေ ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် ကန့်သတ်ချက်များ ဖယ်ရှားခြင်းနှင့် ပတ်သက်သည့် ပြောဆိုမှုများသည် ကလေးဘဝ ကာကွယ်ဆေးများအပေါ် ယုံကြည်မှု ကျဆင်းလာခြင်းကို ပိုဆိုးစေဖွယ်ရှိနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့်နှစ်က စစ်တမ်းတစ်ခုအရ အမေရိကန်လူမျိုး ဆယ်ဦးတွင် လေးဦးသာ မိဘများသည် ၎င်းတို့၏ ကလေးများကို ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် “ အလွန်အရေးကြီးသည်” ဟု ခံစားရကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရပြီး၊ ငါးနှစ်အကြာက ဆယ်ဦးတွင် ခြောက်ဦး ခံစားရသည်နှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် လျော့နည်းသွားသည်။ ၎င်းသည် ကာကွယ်ဆေးအပေါ် ယုံကြည်မှု များစွာသော နိုင်ငံများတွင် ကျဆင်းနေခြင်းနှင့် ကိုက်ညီနေသည်။

ကာကွယ်ဆေးများ၏ အရေးပါမှုဟု ယူဆချက် ကျဆင်းသွားရခြင်း အကြောင်းရင်းများစွာ ရှိပါသည်။ တစ်ခုမှာ ပြောင်မြောက်စွာဖြင့် ၎င်းတို့၏ အောင်မြင်မှုပင်ဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာအားဖြင့်၊ ရောဂါများ ကျဆင်းလာခဲ့သည်ကို တွေ့ရသည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုနှင့် အခြားနိုင်ငံများတွင် ဆရာဝန်များစွာ အပါအဝင် လူအများစုသည် ပိုလီယိုကဲ့သို့သော ရောဂါများ ဖြစ်ပွားမှုကို တွေ့ရခဲလှပါသည်။ အကယ်၍ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည် ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု လွှမ်းခြုံမှုကို မြင့်မားအောင် မထိန်းသိမ်းနိုင်ပါက ကလေးများအကြား ကူးစက်ရောဂါများ ပိုမိုဖြစ်ပွားလာသည်ကို မြင်တွေ့ရမည့် အန္တရာယ်ရှိပြီး—ကာကွယ်ဆေးများသည် အဘယ်ကြောင့် ထိုမျှလောက် လူထုကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ တီထွင်မှုကြီး ဖြစ်ခဲ့ကြောင်း ခက်ခက်ခဲခဲ နားလည်လာရမည်ဖြစ်သည်။